پدر و مادر گرامی سلام

نمی‌دانم شما متولد کدام دهه هستید؟

نمی‌دانم چقدر تکنولوژی را در زندگی شخصی خود راه داده‌اید؟

نمی‌دانم علاقة شما در حوزه سرگرمی محدود به دورهمی‌های خانوادگی، کوه و دریا، پاساژگردی، محافل مذهبی و اجتماعی، رفتن به رستوران و پارک و سینما، تماشای فیلم و سریال است یا بازی‌های رایانه‌ای هم جزء علائق شما به حساب می‌آید؟

اما همه می‌دانیم که بچه‌های امروزی (نسل دیجیتال) با بازی‌های رایانه‌ای انس دارند. آنها بازی‌های رایانه‌ای را جزء هویت‏ساز زندگی خود حساب می‌کنند. بازی کردن با بازی‌های رایانه‌ای برای بخشی از آنها فراتر از صرفاً یک سرگرمی و یا حتی یک عادت است. تعدادی از آنها بازی‌های رایانه‌ای را یک ارزش حساب می‌کنند و اطرافیان خود را براساس احترام به این ارزش می‌سنجند.
کتاب‌ها و مقالات و یادداشت‌هایی که در خصوص این نسل روانه بازار می‌شود و کارگاه‌های آموزشی که برای والدینِ دغدغه‌مند برگزار می‌گردد مؤید همین مطلب است که والدین در مسئله تعامل فرزندانشان با بازی‌های رایانه‌ای سردرگم بوده و به‏دنبال راهکارهایی برای کنترل فرزندانشان هستند. کنترل فضای مجازی، کنترل میزان استفاده آنها از شبکه‌های اجتماعی و کنترل بازی کردن بچه‌ها همه صورت‏مسئلة والدینی است که دل نگران هستند. دل نگران فرزندانشان که زمان زیادی را پای بازی‌هایی می‌نشینند که از نظر آنها فقط بازی است و هیچ ارزش دیگری ندارد. والدین نگران این هستند که بازی‌های رایانه‌ای در مسیر رشد صحیح فرزندانشان خلل ایجاد کند. آنها هراس دارند که محتوای نامطلوب بازی‌ها تربیت و گرایشات فرزندانشان را به بی‌راهه ببرد. والدین نگران این هستند که فرزندان آنها زندگی را سرسری گرفته و به ‏مانند بازی با آن برخورد کنند و در آینده نتوانند در مقابل مشکلات آن ایستادگی نمایند. آنها همچنین نگران وقت زیادی که بچه‌ها به بازی‌های رایانه‌ای اختصاص می‌دهند نیز هستند و از این جهت می‌ترسند فرزندانشان دچار افت تحصیلی شوند.

اما در مقابل فرزندان آنها یعنی همان نسل جدید با رویکردی کاملاً متفاوت به قضیه بازی‌های رایانه‌ای نگاه می‌کنند. هرچند بخشی از آنها بازی را فقط یک ابزار سرگرمی می‌دانند اما برخی دیگر به بازی‌های رایانه‌ای به‏عنوان مجوزی برای ورود به جمع همسالان نگاه می‌کنند. بخشی دیگر به‏عنوان یک آیندة شغلی به بازی‌های رایانه‌ای نگاه می‌کنند. پدیدة ورزش‌های الکترونیک و گیم استریم و تولید محتوای بازی و حتی بازی‌سازی جزء علائق شغلی نسل جدید است. با این توصیفات به نظر می‌رسد که شکاف دیجیتال میان نسل والد و فرزند در سرزمین بازی‌های دیجیتال به‏‏مراتب عمیق‌تر از سایر بخش‌های فضای مجازی است.
کلام را طولانی نکنم و در مقدمه به‏صراحت بگویم که به‏عنوان یک والدِ بازیکن دهه شصتی؛ خود نیز نگران این مسئله هستم اما بنا را بر پیشگیری و هدایت فعالانه گذاشته‌ام. البته که نوعِ نگاه من به گیم با نگاه بسیاری از والدین دیگر متفاوت است و از‏این‏رو تلاش دارم تا در این کتاب شما والدین گرامی را با مطالبی کاربردی در خصوص بازی‌های رایانه‌ای آشنا کنم. این مطالب با توجه به مطالعات، پژوهش‌ها و تجربیات من در حوزة بازی‌های رایانه‌ای که شامل فعالیت در مرکز تحقیقات بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، میز بازی کلینیک سواد فضای مجازی سراج، سردبیری مجله بازی‌بان، مشاور بخش بازی زیست‏بوم درسا، داوری بخش بازی جشنواره فرهنگی هنری فردا، دبیری کلاس سواد دیجیتال در مدرسه، برگزاری کارگاه‌های آموزشی متعدد سواد بازی در سراسر کشور و … به شما خوانندگان محترم ارائه خواهد شد. البته بیش از همه این مسائل تمرکز من بر دو محور اصلی تعاملی که با مخاطب بازیکن داشته و دارم و همچنین مدل پژوهشی بازی‌آگاهی است. امید بر این است که تجربه و تخصص من در پژوهش و کنش در میدان بازی‌های رایانه‌ای برای شما والدین گرامی هم مفید باشد.

درباره کتاب 

در این کتاب تلاش دارم تا شما والد گرامی به دنیای فرزند خود نزدیک‌تر شوید و در این مسیر سعی بر این است تا از کلی‌گویی‌های رایج پرهیز کنم. شما به‏عنوان والد یک فرزند دیجیتال نباید دانش خود درزمینة بازی‌های رایانه‌ای را محدود به دانستن چند عنوان بازی یا دانستن فقط رژیم مصرف رسانه‌ای کنید. بنابراین اگر در بخش‌هایی از کتاب با واژگان و اصطلاحات ناشناخته مواجه شدید، صبور باشید و سعی کنید تا به مانند یک مسافر در سرزمین جدید به‏دنبال یادگیری زبان اهالی آن سرزمین باشید.