توصیه هایی برای والدین پیرامون اختلالات تغذیه
اختلالات تغذیه یک مشکل رو به رشد در بین جوانان است زیرا آنها بیشتر و پرشورتر از رسانه های اجتماعی استفاده می کنند. تصویر بدن های تحریف شده در دنیای دیجیتال و فشار همسالان و والدین باعث بروز علائم عصبی در افراد می‌شود و باعث شده که جوانان بیشتری از اختلالات خوردن رنج ببرند (لی، لی، پاتی و چان، 2005).
اختلال تغذیه چیست؟
اختلالات تغذیه به مجموعه‌ای از بیماری ها گفته می‌شود که به صورت الگوهای غذایی افراطی و ناسالم ظاهر می شوند. آنها حاصل انتخاب های فرد نیستند، بلکه شرایط روانی هستند که بر عادات غذایی فرد تأثیر می گذارند (سلافیا، جونز، هاوگن و شافر، 2015). آنها به تیپ بدنی خاصی مربوط نیستند: فردی که از اختلال تغدیه رنج می برد ممکن است بسیار لاغر، با وزن مناسب یا اضافه وزن باشد. اگرچه اختلالات تغذیه عمدتاً زنان جوان را تحت تأثیر قرار می دهد، اما می تواند هر فردی از هر جنسیت، سن، نژاد و سطح درآمد را تحت تأثیر قرار دهد.
بر اساس کتابچه راهنمای تشخیصی، ویرایش پنجم (مه، 2013) از انجمن روانپزشکی آمریکا، اختلالات تغذیه را می توان به چندین نوع تقسیم کرد و یک فرد در هر نقطه می تواند بیش از یک نوع داشته باشد. در اینجا به انواع رایج‌تر اختلالات تغذیه اشاره میکنیم:
- بی اشتهایی عصبی: شخصی به طور نسبی یا کامل از خوردن دست می کشد و خود را به طور مکرر وزن می کند. یک فرد بی اشتها اغلب خود را “چاق” می پندارد، حتی زمانی که نیست، و ترس و اضطراب شدیدی حتی از فکر چاق شدن نشان می دهد. بی اشتهایی عصبی بالاترین میزان مرگ و میر را در بین هر بیماری روانی دارد.
- پرخوری عصبی: پرخوری شامل مصرف مقادیر زیادی غذا – در مقایسه با آنچه که فرد معمولاً مصرف می‌کند – در مدت زمان بسیار کوتاه، معمولاً در یک دوره احساسی است.
- اختلال پرخوری: فرد دوره‌هایی از تغیه کنترل نشده و مداوم دارد تا جایی که به‌طور ناراحت‌کننده‌ای سیر می‌شود، بدون اینکه بعد از آن رژیم بگیرد. پرخوری اغلب باعث یک رویداد عاطفی می شود که باعث می شود فرد برای آرام شدن به غذا روی آورد و پس از آن اغلب احساس گناه و نفرت از خود می کند.
- ارتورکسیک: افرادی که بیش از حد ورزش می کنند و در خوردن غذایی که “سالم” تلقی می شود وسواس دارند. آنها اغلب غذاهای ناسالم مانند کربوهیدرات ها یا غذاهای حاوی روغن و کره را رد می کنند. یک ارتورکسیک می تواند حجم زیادی از غذا را حذف کند که لاغر شوند و این منجر به بی اشتهایی ارتورکسیا می شود. با این حال، این دو بیماری متفاوت هستند که اغلب از نیت های مختلف ناشی می شوند: افراد بی اشتها اغلب سعی می کنند وزن خود را کاهش دهند در حالی که افراد ارتورکسی سعی می کنند به بدنی کاملا سالم برسند.
چطور ممکن است فردی دچار اختلال تغذیه شود؟
مانند سایر بیماری های روانی، دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است فردی به اختلال تغذیه مبتلا شود. در اینجا به برخی از رایج‌ترین آنها اشاره میکنیم:
- تصورات ناسالم در مورد شکل بدن خود، که اغلب ناشی از فشار همسالان و والدین و همچنین رسانه های دیجیتال است.
- شرکت در فعالیتی که بر وزن یا اندازه تأکید دارد، مانند کشتی یا باله
- تحولات عاطفی، مانند تغییرات بزرگ در زندگی شخصی
- میل به کنترل، از این احساس که کنترل زندگی خود را از دست داده اند
- اختلال وسواس فکری عملی
- افسردگی
چگونه یک برنامه تلویزیونی یا اینستاگرام می توانند بر سلامت روان فرزند من تأثیر بگذارد؟
تحقیقات زیادی وجود دارد که تأثیر رسانه‌های اجتماعی و سنتی را بر شناخت افراد از خود توصیف می‌کند. مشکل ما مواجهه بیش از حد یک جوان با تصاویری که به صورت آنلاین از یک بدن بی‌نقص می بیند و آنها را ایده آل را درونی می کند و بدن خود را با آنهایی که روی صفحه نمایش می بینند مقایسه می کند. این مقایسه از ابتدا محکوم به فنا است زیرا تصاویر، همانطور که همه ما می دانیم، واقعی نیستند. با این حال، این تصاویر اغلب بسیار واقع گرایانه هستند، و کودک شما را ترغیب می‌کند که به دست آوردنی است. به دست نیاوردن این شکل ایده‌آل می‌تواند مشکلات بیشتری را برای این فرد به همراه داشته باشد تا برای فردی که قادر است محتوای رسانه‌ای را به‌عنوان استانداردی غیرواقعی تشخیص دهد، فردی که نیازی به اجرای آن در زندگی شخصی خود احساس نمی‌کند.
یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد دنیای آنلاین، رسانه‌های اجتماعی است که نه تنها بصری، بلکه بسیار تعاملی هستند. در رسانه های اجتماعی، داشتن لایک و فالوور بیشتر، نشانگر سریعی از محبوبیت یک فرد و موفقیت آنها در زندگی دیجیتال است. این به راحتی می تواند باعث احساس ارزشمندی فرزند شما شود. رسانه‌های اجتماعی به فرزند شما امکان می‌دهند تا بازخورد و اعتبار را در لحظه دریافت کند. آنها می‌دانند که پیام‌ها، تصاویر و ارائه‌های خاص خودشان توسط افراد دیگر «لایک» می‌شوند، و ماهیت ناشناس برخی از رسانه‌های اجتماعی همچنین به آنها اجازه می‌دهد متوجه شوند که تصاویر یا پیام‌ها مورد پسند دیگران نیستند. این نظرات و پست‌های مثبت و منفی فشار زیادی را بر کودک وارد می‌کند تا خودش را فقط به یک شکل – به روش “درست” و “دوست‌انگیز” – در دنیای آنلاین نشان دهد.
با توجه به اینکه افراد حق انتخاب دارند تا چه تصویری از خودشان را در رسانه های اجتماعی به نمایش بگذارند، این رسانه ها اغلب در مورد ظاهر افراد فعالیت میکنند. مردم افراد مشهور و اینفلوئنسرهای آنلاین را دنبال میکنند، برنامه‌هایی مانند فوتوشاپ برای ویرایش و فیلتر کردن عکس‌هایشان قبل از ارسال آنها دارند، حتی برنامه‌هایی مانند هوجی دارند تا عکس‌هایشان را طوری نشان دهند که در فیلم گرفته شده‌اند – یک مد جدید و محبوب. – و زمان زیادی را صرف صحبت در مورد ظاهرشان می کنند. برای مردم غیرعادی نیست که زمان زیادی را صرف فکر کردن در مورد چگونگی ژست گرفتن، زمانی که نور به بهترین شکل می‌تابد، بهترین پس‌زمینه‌ها کجا هستند و حتی زمانی که بهترین زمان برای پست کردن یک عکس برای دریافت لایک‌های بهینه است، فکر کنند – همه برای یک عکس. .
در نهایت، هرچه ارتباط بین ظاهر و ارزش یک فرد قوی‌تر باشد – تلاش بیشتری برای مراقبت از هویت آنلاین خود انجام می‌دهند – پتانسیل بیشتری برای مشکلات شکل بدن خود دارد. جوانان می توانند به راحتی در دنیایی گرفتار شوند که در آن مشتاقانه منتظر لایک و کامنت هستند، سپس در صورت عدم دریافت آنها احساس ناامیدی و درد می کنند، حتی پست را حذف می کنند تا افراد بیشتری شاهد “شکست” آنها نباشند. این اضطراب، نگرانی و ناامنی می تواند در اختلال خوردن بروز پیدا کند.
چگونه می توانم اختلالات تغذیه را در فرزندم شناسایی کنم؟
علائم متعددی از اختلالات تغذیه وجود دارد، اگرچه بسته به نوع اختلال تغذیه ای که کودک شما از آن رنج می برد، این علائم تغییر می کند. به طور کلی علائم عبارتند از:
- درک نادرست شده از وزن خود
- وسواس نسبت به بدن دیگران، به ویژه از طریق بررسی رسانه های اجتماعی آنها
- علاقه شدید به غذا
- گره زدن حالت عاطفی به عادات غذایی
- ناتوانی در تمرکز
- بدخلقی و تغییرات خلقی ناگهانی
- احساس سرما در مکان های گرم
- بی حالی
- کناره گیری از اجتماعی
- اجتناب از موقعیت های اجتماعی که شامل غذا می شود
- رازدار شدن در مورد غذاهای مصرفی‌اش
چگونه می توانم از پیش آمدن این اتفاق برای فرزندم جلوگیری کنم؟
- از رسانه های مناسبی استفاده کنید: فرزند شما احتمالاً روزانه از رسانه های زیادی استفاده می کند، بنابراین مطمئن شوید که این محتوا تا حد امکان برای بدن مثبت است – از قبل محتوای نمایش ها و فیلم ها را از طریق بررسی سایت هایی مانند Common Sense Media و Kids بررسی کنید.
- با هم از رسانه های اجتماعی فاضله بگیرید: اگر فرزند شما بسیار تحت تأثیر تصاویر آنلاین است، به او پیشنهاد دهید که هر دوی شما می توانید با حذف یا غیرفعال کردن حساب های خود از رسانه های اجتماعی فاصله بگیرید.
- به آنها اطمینان دهید و تشویقشان کنید: بسیاری از افراد به دلیل عدم تأییدی که دریافت می کنند از ناامنی رنج می برند – بنابراین فرزند خود را تشویق کنید تا نسبت به بدن خود احساس اطمینان کند.
- ویژگی‌های غیر فیزیکی آنها را برجسته کنید: اگرچه یادآوری این موضوع که چقدر زیبا و جذاب هستند به فرزندتان مفید است، اما حتماً توجه خود را به ویژگی‌های دیگری نیز جلب کنید، مانند شوخ طبعی، توانایی هنری یا موسیقی، تند خوانی، مهارت‌های آشپزی، یا هر چیز دیگری! این به آنها کمک می‌کند تصویری از یک فرد ارزشمند نسبت به خود پیدا کنند که فقط متکی به ظاهر نیست.
- از غذا خوردن سالم در کنار هم لذت ببرید: به عنوان یک خانواده، به خوردن وعده های غذایی متعادل و فعالیت در فضای باز توجه کنید. اگر اینها بخشی از سبک زندگی روزمره خانواده شما هستند، در صورت ابتلای فرزندتان به اختلال خوردن، تشخیص هر گونه تغییر در آن آسان تر خواهد بود.
- الگوی خوبی باشید: به همان اندازه که برای تأکید بر نکات مثبت فرزندتان برای او مفید است، به همان اندازه مهم است که با خودتان مهربان باشید. بچه‌ها می‌توانند بسیار فهیم باشند، بنابراین اگر ببینند که اغلب به تمایل خود برای کاهش وزن یا ناراحتی از بدن خود اشاره می‌کنید، ممکن است این انتقاد را در آینده متوجه خودشان کنند.
- نسبت به بدن خود مثبت باشید: با مثبت صحبت کردن در مورد بدن خود، از شرمندگی فرزندتان در مورد بدن خودشان جلوگیری کنید. در مورد اینکه یک روز چقدر احساس قدرت می کنید یا روزی دیگر چقدر احساس زیبایی می کنید نظر بدهید.
با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که اختلالات خوردن نوعی بیماری روانی است. این بدان معنی است که مهم نیست شما چه کاری انجام می دهید یا چقدر محطات هستید، همچنان این احتمال وجود دارد که فرزند شما به هر حال از آن رنج ببرد. این اتفاق نشان دهنده هیچ ایرادی در هیچ یک از رفتارهای شما نیست. در عوض، آن را فرصتی برای خانواده‌تان در نظر بگیرید تا دور هم جمع شوید تا به بهبودی همدیگر کمک کنید.
دیدگاهتان را بنویسید